کاش مانند لاله ها بودم
لاله ی سرخ کربلا بودم
کاش دور تو ای گل خورشید
مثل پروانه ای رها بودم
رود بر تشنگان جواب نداد
کاش یک قطره از وفا بودم
بوسه ی آب،آب پاک و زلال
بر لب خشک تشنه ها بودم

حوله ی کوچک نسیمی بر
گونه ی داغ نینوا بودم
مثل سباز کوچک و گمنام
در صف آبی خدا بودم
تیر بودم به قلب تیره ی شب
شعله در خرمن بلا بودم
بر تنم زخم های قاسم بود
غنچه ی باغ مصطفی بودم

باز مثل غروب دلتنگم
مثل یک شعر خوب دلتنگم
غصه ات کرده در دلم خانه
تو گلی،من شبیه پروانه
من پر از برگ،برگ پائیزم
در غمت اشک زرد می ریزم